این حوالی شادی نی
انقدر فشار میرن روت تا پاره شی
میگی بسازم واسه چی؟!
به سادگی گذشتی
از هر چی بود
رویاهات از اون دور
دست تکون میدن
خواستی بری سمتشون
ولی رمق نبود تو باهات
فرو رفت تو باتلاق خودت
دورت پُر شده از آدمایه منفعت طلب
دیدم هر قدم که برمیدارن
من عقب میرم
قد علم میکرد
دست خالی
قبرم ام میکند
هر طرف میرفتم
وقت تلف میکردم
با خودم میجنگم
دارم با خودم میجنگم
انگار هیچ نی که حاله منو تورو خوب کنه
خنده های ته دلت جایگزینش دود شده
تو خودت
از صفر شروع کن
مثل خورشید
از پُشت کوه طلوع کن
اون امید مُردش
رو به جلو حرکت کن
پُشت سرت چیزی نیس
اونکه تو
تو آینه داری میبینیش
نوک قله میشینیدُ
میخندید به سختی راه
ردی به جا
بذار
تا هرکی بخواد بیاد
تو مسیرت
البته بعیده
هنو درگیر با خودش
منتظره کسی واسش دری رو وا کنه
خورشید رو اونی میتابه
که بی تابه واسه هدفش
صد بار خواستن بزننش زمین
ولی پرید از رو جسدشون
نسخ دود میشنُ
براشم جون میدن
تو جا سیگاریا پُر
با آمفیتامینا شُل
تو راه صاف اینا گُم
یکی نیستش بگه به اینا
اگه چیزی نداری تو چنته بگیر بشین باز
نمیده بهم دیگه چتی متی فاز
یه دیووووار
رو به روته
میبینیش یا نه
میشکونیش راحت
اونورش جاده ست
نترس ردش‌کُن
عقب نکش تو
چشما دورغ نمیگن
این منم
زنجیرا بسته به دستم
غمگین ام
مثل پیر مردی که
چرخ تقدیر بهش نخندید
شک و تردید
خفش میکرد
قبل هر تصمیم
بودش به فکر برد
ولی تا لنگ ظُهر
خواب گوشی سایلنت
پولا پای جنس میره فقط؟
زندگی در اصل
یه چیز دیگه ست
پا پس نکش
زندگی کن
دور کن از خودت فکر بی خودو
پله پله برو جلو
نکن حیفُ میلُ کیف کن
.....
نظر خود را بنویسید