حسین اچ تو – آشیونه

یه اشیونه ساختی تو بره دود
من ساختمو تو چقدره دور شدی
تو منو ندیدی خب مگه کور شدی
تو چقد عوض شدی جدیدا

من همونم که آرزوش بودی
خونه رویاهاتو باهاش ساخته بودی
ولی رفتیو زود دل کندی تو
خودتو فروختی آخه چندی تو


من دگ پره درد شدم
پره از نفرت و کثافتو لجن
پرررم ازین آدمای این شهر
که همش دارن توی هم میلولن

فک میکردم که باشی پیشم اره همه چی باتو خوب میشه
ولی رفتی ولم کردی از دیشب اره هنوزم دلم برات تنگ میشع



من شبا تا صبح بیدارم
گم شدم لایه دود سیگارم
هی فکره رپ تو مغذ و کارم
تو نیستی چند وقته استرس دارم


من شدم یه خله بیجنبه
که فریاد می‌کشه و بعد میخنده
شبو روزم شده یه سیگاره برگ
عکستو میکشم بایه مداد زرد


منو شبو بیداریه روی کاناپه
توهم اینو دارم سرم روی پاهاته
یه جوری زدی رد شدی مونده دردش
آره قلبمو میگم که بد شکستش


منو دیدی ا کنارم مثه غریبه ردشدی
خاطره ساختی باهام بعدشم سردشدی
این نبود رسمش بیا برگرد پیشم
بیا دوباره من واست همدم میشم


من دگ پره درد شدم
پره از نفرت و کثافتو لجن
پرررم ازین آدمای این شهر
که همش دارن توی هم میلولن

فک میکردم که باشی پیشم اره همه چی باتو خوب میشه
ولی رفتی ولم کردی از دیشب اره هنوزم دلم برات تنگ میشع