غرورم تیکه شد وزیرپات شکست من پرازاشکم ولی جلوت باز میخندم زورم الکیه خودم باس میرفتم /تا بفهمی چه دردی داره رفتنم اره عاشقم من عاشق کاغذ دفترم /بعد رفتنت کله حس کودکیم یه مرد شد که تودریای تنهایی غرق شد/ بعد رفتنت یه قلب سنگی هدیه دادم و به سنگ قبر خالیه تو من تکیه دادم/ تو واسه رفتنت چه داستانا چیدی و من به ادمای دورم یه عالمه قصه دادم/ چقده چک زدم تو گوشای دیوارم نفس میکشم تو روزای بیمارم دیگه تولحظه زندگی نمیکنم و گم شدم بین همه دودای سیگارم/
نه
صدات هس انگار روحه بامنی من جداشدم بین صد تا شور واهنی من کنار تو یه روح لطیف داشتم و ازم ساختی یه غول اهنی /یعنی همونیکه واسه تو زجه میزد ب روح خسته ی خودش مته میزد یعنی همونی ک بجات خط نمیزد دس نمیزد،
،الان به اهنگای قدیمشم سر نمیزنه،الان خیلی وقته اشتها نداره حتی ب دفتر خاطراتش دس نمیزنه /الان خاموشه تعطیله همه هرروزه هفتش پره شعر مبهمه حرفه مرموزه دفترش/ تو همون پارک با یه قهوه ی تلخ مرور میکنه و میگه حتمن بد بوده اولش چرا
چرا بد بوده اولش ها
نظر خود را بنویسید