رامین راد – افکار

ورس1:
فرق دارم با اونایی که دیدی تنهایی وایسادم جلو مشکلات با سینه‌‌ی چاک
از هر سه نفر دو نفر دشمنن که میخوان بزنن بخوابونن مارو به سینه‌ی خاک
توو این تئاتر همه وحشی و درنده ولی من سر میکردم با یه صورت بی نقاب
شنای ما خلاف جهت رودخونست
همیشه بی گدار میزنیم به آب
به خودم باختم گردن رقیبم رفت مدالم
فهمیدم قهرمانا همیشه مدال ندارن
دنیای لاشی هم که انگار نداره عدالت
بهم یاد دادن به خودمم نکنم عادت
دیر فهمیدم اینا منو نمیفهمنم
حرف حقو زدم منو به انزوا بستنم
باید به زور حقمو بگیرم
نامردم رویامو به خودم پس ندم
پروازُ بلد نبودم داشتم جرئت و پریدم
اشتباهامو دادمُ به جاش تجربه خریدم
یه شیر بودم بین گله‌ گرگا که مونده
جا پنجه هاشون پشت قفسه‌ی سینم
رفیق توو رگیت یه روز میشه دشمن برات
کسی نیست بخونه حرفاتو از توو‌ نگات
چرا هرچی میجنگی اونی که میخوای نمیشه
هی میدوی دورتری از هدفات
نمیتونن خالی کنن منو کلمه ها پُر حرف بودم شدم غرق سکوت
یه روز میبینی عملی شده هدف ما بالاخره اوج میگیریم یه روز بعد سقوط
از همه بیزار میشدی اگه جای من بودی
منی که معرفتم نداشته برام هیچ سودی
مدام این سوال تووی سرمه چرا از تموم رنگا سهم من شد رنگ کبودی؟
کروس:
افکارم رو ورقای دفترم پاشید
ما نخواستیم همرنگ جماعت باشیم
یاد گرفتیم بعد زمین خوردنا پاشیم
خودمون واسه خودمون باشیم ناجی
افکارم رو ورقای دفترم پاشید
من جایی وایسادم که هیچی سر جاش نی
ندادم عمرا به هیچ احدی باجی
ما قیمت نداریم نرخ تعیین نکن حاجی
ورس2:
لای یه مُشت ناکس قد کشیدم رشد کردم
جز خودم به هیشکی نبوده من پُشتم گرم
نخواستم اهلی باشم نخواستم بارم کنن
منو ذهن خراب دستایی که مُشت کردم
من جوری بار اومدم که کسی نمیپسنده
یه شلوار گشاد دارم با دلی که تنگه
رپ واسه من یجور میدون جنگه مغزم سلاحمه زبونمم فشنگش
دانش آموز بد کلاس درساشو یاد گرفت از آشغالای کف خیابون
واسه خودم داشتم یسری امید و باورایی پوچ که رو توهم و خیال بود
اعصاب دائم خوردمو نمیتونه آروم کنه ورقای قرص حبه های سیانور
به اندازه کافی از دنیا کشیدیم دیگه نمیکنه لای انگشتامون سیگار دود
هر چقدر هم بهتر میشی اوضاع بدتر میشه
دلیل پیدا نمیکنی براش وا بشه نیشت
این زندگی بازیه همش وقتی در نهایت روحت میره نمیمونه پیشت
دلم تنگه برا دوچرخه و بازی آتاری
وقتی دنیا مال من بوده با چند تا هزاری
روزایی که هر لحظش خوش بوده دلم
آرزوم بود برف بیاد تووی کوچه برم
توو سر کوچیکم پُر شده از فکرای گنده
خودمو از ته دره رسوندم نوک قُلعه
از اون چیزی که فکر میکنی قوی ترم
بیا بهم ضربه بزن ببین لمسه تنم
باید به همه نشون بدم که چیه عرضم
واسه خواسته هام پررو بدجوری غُدم
جنگیدن یه تیکه از طبیعت منه
جایی که همه میبازن این منم که بُردم
کروس:
افکارم رو ورقای دفترم پاشید
ما نخواستیم همرنگ جماعت باشیم
یاد گرفتیم بعد زمین خوردنا پاشیم
خودمون واسه خودمون باشیم ناجی
افکارم رو ورقای دفترم پاشید
من جایی وایسادم که هیچی سر جاش نی
ندادم عمرا به هیچ احدی باجی
ما قیمت نداریم نرخ تعیین نکن حاجی