ورس ۱
توام اگه دوس داشتی بشین برام ی قصه بگو،تلخ شیرین بامزش فرق نداره ی عمره ک الکل شده رفیق فابم ک شاید بخندم ،بامزش اصن حال نکردم می‌دونی چرا؟چون ک باعث میشد تلخیه غمو نفهمم شرمندم همینم اگه زندگی بوده غمگین‌تر مقصرش خودمونیم همه افسرده ایم دلگیر یه ملت که پشت همو خالی میکنیم و تهش میشیم جوگیر،ی قهرمان ی جان فدا همه اتاقت پره از چند تا عکس چگوارا ،چگوارا همون قهرمان قصت،قصت این بود یه الگو بشی و افسوس خوردی ای کاش بودی توام یه احمق ،اینجا فکر کردن خودتو پیر کردنه،قُصه نخور میگذره نکه زندگی بهت بگه اره این سیر کردمش فاک بده ب دنیا ب رویاهات فکر کن به هدفی ک داری توی سرت تو این مسیر و راه کلی چوب لای چرخ گذاشتنا. عمیق بهشون فک میکنی، گند زدی همه گذشتت ها،بیخیال الان گذشت تنهام خیلی وقته غم تو نگام داد میزنه و بغض میکنم و یگوشه میشینم و سر میکنم با سیگار شبا،بگذره بره تهش میبینی هیشکی نمیگه قصه برات،میگذره بروز میفهمی تو این چرخه ی تلخ هیشکی نمیگه قصه برات ،سرمیکنم با سیگار شبا
ورس۲
درد کشیدیم و نخ ب نخ زندگیمونو سیگاردود انگاری یه خواب بود ،یه خواب راحت انگار ک اعماق چاهم نمی‌دونم چم شده ولی مرگ جالبی نیس دلتنگ بچگیمو آب نبات چوبی،حالممونو پرسیدن الکی گفتیم خوبیم شُکر هنوزم درگیر این قصم،خو
ببخش اگه خوشحالی روی مودم نیس چیزایی دیدم ک زندگی اصن یادم نیس ،خط زدم روی اسمم انگار ک یه عمره قفلم چپ رفتم و راس هرجارو دیدم مغزارو با ترس انگاری شستن از مرگ گفتم ندیدم دلیلی براش رمقی برام نیس زیستن کنارم نبوده هیچکس،حتی یک نفر باشه حرفاتو بهش بگی رک همه رکب میزنن بمونی یروزی توی شوک
از پشت خوردی، ببین غریبم الان ندیدم تورام هیشکی حتی ینفر باشه تاثیر روش،کلی جنگیدم،دردارو ب جون خریدم کلی دوویدم پیه هدفی ک هیچوقت ندیدم ،پُره حرفم واسه هفت نسل بعدت هرفصلمم تلخه ببین فریاد م از درده گوش شنوا می‌خواد ک هک کنی روی مغزت،یکی همدرد بود و پَر زدو رفتش ،ولی پرنده نبود رسید ب حقش ،حرفام تو این چمدون کم میشم از جمتون برا دیدار دوباره ی دنیا میپرم از لب بوم
نظر خود را بنویسید