ورس 1 :
باد میزنه میشه گونه هام لمس
زوزه کشان تو یه راهه پرت
چقدر عجیب غریبه عینه دجاوو
خودمم کسی باشه اخه حیفه بجامون
خیلی اروم میپیچه لا چمنای سبز
انگار کاری نداره با هدفای من
اینا دوست دارن بازی رو کلا
جوری موج میرن انگار راضین بردن
بارون رو تنه لمس و ولم
نمناک تر شدم همه بحثه برم
انقدر زل میزنم تا که حسشو بدن
یجور میبینمشون انگاری اسلوموشنن
کوروس
ورس 2 :
از دور همش چراغا چشمک میزنن
بری جلو نگات همش قسمت نی اصلا
اره چراغا تو شب باهوش تر از تو ان
تو چشم نیا بشو خاموشتر پس کلا
شهر من نفس بکش یه نفره
فردا باز همه میان که باز چه خبره
همت میخوان نیایش کنن
اگه کم بود قول میدن زیادش کنن
همه جوره داریم کار با بیداری ولی کلاها کپن
انگار دو دستی خدارو بغل
کردیم نگو نگاه خلارو بعدا نکردیم اوقاتو تلف
قفل حدودات شبیم "لورا برانیگان"
ازون حسا که یوقتا خدا بما میداد
میرقصه بالا تا بنازه باز به سازه ما
تو مه محو ولی بدون ستاره ها کناره مان
بریج:
چراغا کش میان
ستاره ها کنارمان
تو مه محو ولی بدون
ستاره ها کناره مان
ستاره ها کناره مان4*
نظر خود را بنویسید