مِتی – سوپر استار

مغزم که دریده است
کلمات ُ جودیدم
از رو مانع ها پریدم
مثل منو ندیدن
معلومه که پدیدم
مریض کار شدیدن

you don't know me
Im a superstar
I start from dark tonight
follow me in the future
my brain is growing everyday

کشندس این زبون تیز
اگه چیزی داری برا من رو کن رو میز
نمیزارم ببُره تنمُ تیزیت
این بازی داره توش تلفات زیاد
شکسته توش سرو دست زیاد
مرگ نداره این زندگی من
روزا ادیه شباشم سینمایی تر
بچه ای هنو دهنت سینهایه ننت
پ نیا جلوم لفظ هایه گنده تر از دهنت

ورس۲:

هرچی که نوشتن ،
داره میشه برعکس
رو در دیوار شهر ،
عکسم میشه بر چسب
بپا نشی پرچم ها
هرچی دورمه همه هرزن
نه نریز ارزن من جلد نمیشم
چشما رو من خیره میشن
بد پیله میشن
نمونش همین دیشب
چند نفر ریختن با چند تا کُلت
یه نفرم مُرد
بازیه همینه یه ترفش باختهُ ،یه ترفش بُرد
میاد تو فکتُ بدنت شُل
لخت شدی فقط تنتِ یه شورت
گندن همه ولی امپولُ قرص
در نمیرم خیالت قرص
رپ یه جور استعداده یه جور ابتکاره
گوش میدی میگی یه روزه رو کاره
فشار دادم ببین همش تو کاره
رپ شده دیگه بد جوری خز
اعدا نیست بگیر فاسله پس
نَه پام تو کفشت نَه کفشت پام
فرق داری بام
مــَن
جنگم با این کلمه هاس
واسه عمری که رفتو خاطره ساخت
سفید نمیشه زغال با صد دفه شستن
حال نمیکنی بام خوب ...